Rozdział 17

- Tylko jedno mnie zastanawia, jakim cudem ty Akkarinie nie masz żadnego zadrapania, i 
,dlaczego Diana jest w takim stanie że ledwo może ruszyć palcem . .. . .?- te słowa odbiły się ode mnie echem. Każde kolejne głosy były coraz odległsze i mniej zrozumiałe.Czułam się jak bym popadała w odchłań. Ostatnimi słowami jakie usłyszałam, były słowa wypowiedziane przez Akkarina :
- Byłem za słaby by módz ją  chronić. . . . .
Już chciałam zaprzeczyć jego słowom ale w tym momencie moje powieki opadły. Gdy je znów otworzyłam ujrzałam Akkarina, Aere, Neko i mnie . . . ?! 
Stałam z boku całego cyrku jaki odgrywałą teraz Aera. Zaśmiałam się cicho pod nosem.
 Ale uświadomiłam sobie że jestem bezradna , krzyczałam , machałam rękom przed ich oczami ale nie zauważali mnie. Straciłam nadzieje. Nie wiedziałam co robić, postanowiłam że pójde za nimi . Z moich oczu zaczeły lecieć drobne krople łez. Prubowałam je zetrzeć , lecz nagle poczułam czyjomś ciepłą dłoń na swym ramieniu. NIespodziewanie  w moim sercu rozpaliła się mała iskierka nadziei, że może jednak mnie dostrzegli. Jednak gdy odwróciłam swoją głowę do tyłu dostrzegłam przepięknom kobiete o długich do pasa czarnych włosach i przepięknych ciemnych niebieskich oczach. Zaniemówiłam z  wrażenia ,. Żadna  z kłębiących się w mojej głowie myśli  nie była w stanie  wydostać się przezmoje usta na światło dzienne.
-NIe bój się Diano, zarzz ci wszytsko wyjaśnie, ale może najpier przeniesiemy się w cichsze i spokojniejsze miejsce. Co ty na to . .. . . . .. ?- NIeznajoma pstrykneław palcei w mgnieniu oa znalazłyśmy się koło poięknego  leśnego jeziora.
- PIęknie tu prawda ?- odezwałą się nieznajoma.
W tamtej chwili uświadomiłam sobie że nie ma pojęcia co ja tutaj robie . Otwożyłam usta by zadać pytanie, ale nieznajoma uprzedziłą mnie.
- NIc nie moow Diano. Zaraz ci wszystko wyjaśnię. Pewnie chcesz zasypać mnie masą pytań, ale pozwój że do pytań przejdziemy  gdy coś ci opowiem. Nieznajoma usiadła w altance znajdują cej si na małej wysepce , znajdującej się centralnie na środku jeziora. Gestem ręki pokazała bym do niej podeszłai zajeła miejsce naprzeciwko niej. NIe pewnym krokiem ruszyłam w jej strone. Ostrożnie stawałam swe kroki. Przechodziłam prze biały drewniany most , gdy w tafli jeziora zobaczyłam Akkarina, Aere i Neko, którzy prubóją mnie obudzić. Zasszkliły mie się oczy, ale postanowiłam że ine oge się mazać , że im szybciej się wszytskiego dowiem tym szybciej do nich wróce.Usiadłam naprzeciwko mojej rozmówczyni.
-Jestem boginią lasów, borów a tagrze i twoją moje drogie dzicko- kontynuowała- Znasz mnie pewnie pod wieloma nazwami ale tak jak tym mam na imię Diana. posłuchaj , co 100 lat w twojej rodzinie rodzi się dziecko z i umiejętnością komunikowania jak i przebywania w świecie duchów i potężnymi mocą jakiej nie jesteś w stanie sobie wyobrazić. Widziłaś zaledwie jej zalążek w walce którą dziś stoczyłaś. , Jednak ty Diano jesteś najsilniejszą wojowniczką , z pośród wszytskich swoich poprzedników. Ciąży nad tobą ogromna odpowiedzialnośc i przeznaczenie które zaważy nad życie osób które kochasz jak i całego istnienia na świecie. Wiem , że  straciłaś najważniejsze dla ciebie osoby. Twoi rodzice byli wspaniałymi ludźmi, poświęcili życie byś , mogła być bezpieczna i być w stanie wypełnić zapisane ci zadanie.
- Ale jak to ?- odezwałam się mimo własnej woli. Tego było za wiele. Całę moje życie zmieniło się w ciągu  zaledwie jednego dnia, kiedy to odkryłam największą  tajemnice swojej rodziny, a teraz dowiaduje się że jestem osobom której decyzje i czynu zaważą nad życiem ludzi i całego świata . .. 
_________________________________________________________________

I JAK WAM SIĘ PODOBA ?
przepraszam że tak krótko, ale chce was potrzymać w napięciu ale obiecuje że w weekend pojawi się kolejny rozdział