Dla tych którzy mnie nie opuścili i codziennie mobilizowali do pracy
______________________________________________________________
Nasza czwórka siedziała na polanie. Nikt się nie odzywał, a taka postać rzeczy odpowiadała każdemu z tam obecnych. Zbyt wiele pytań, zbyt wiele zbędnych podejrzeń , problemów i rozdartych ran . . .
wpatrywałam się w Aere , a ona we mnie . . . Jej czerwonawe oczy od płaczu zaczęły powoli wracać do normalności lecz w jej mimice twarzy było coś dziwnego. Wiedziała że nie zostawie tego zdarzenia tak po prostu. PO jakimś czasie podniosłam się leniwie z z ziemi
- Gromadko wstajemy i wracamy do domu- powiedziałam
- Alee .. - dobiegł mnie głos Akkarina lecz obrzuciłam go gniewnym spojrzeniem , po czym dwójka braci podniosła się z ziemi i szybko przybrała postać wilków. Ja i Aera postąpiłyśmy dokładnie tak samo.
Przemierzaliśmy las w ciszy, co powoli zaczęło robić się irytujące. Przyspieszyłam. Dopiero wtedy moja frustracja powoli zaczęła opuszczać moje ciało. Nic się nie liczyło tylko moje przyspieszone bicie serca , a własne kończyny same prowadziły mnie przed siebie . Nie zwracałam w tamtym momencie czy ktoś za mną podąża. Wyłączyłam myślenie, strach i ciekawość która towarzyszyła mi od wyjścia poza mury pałacu.
Zdołała mnie dopiero zatrzymać przepaść rozciągająca się się przede mną. Ten klif , świeże powietrze. Oddychałąm powoli by módź napawać się świeżym powietrzem. W tedy dotarło do mnie że u mego boku stoi Akkarin . Uważnie przyglądnęłam mu się . Stał jak zwykle dostojnie lecz jego piękne zielone oczy były zamknięte. Nie wiedziałam co robić. Dopytywać się , czy może zaczekać aż sam z własnej woli zacznie rozmowę.
-Diano ja.. chciałem cię przeprosić... Nie powinnaś tego widzieć- zaczoł- Myślałam ze jesteś w zamku, nie tak to miało wyglądać. .
- Akkarin czy ty słyszysz co do mnie mówisz ? Jak to tak nie miało wyglądać ?! To jak miało niby wyglądać ?! Co wam strzeliło do głów , żeby walczyć na oczach Aery i to jeszcze na poważnie ?!! O czym ty do jasnej cholery myślałeś ?- Wykrzyczałam mu to prosto w twarz na jednym wdechu. Zdawałam sobie sprawę że nie mogę go oceniać i matkować mu , ale to co w ostatnim czasie działo się wokół mnie było ponad moje siły. W tym samym momencie Akkarin spuścił głowę i odwrócił się ode mnie w przeciwną stronę.
-O niczym. .. o niczym nie myślałem- rzekł- i tak tego nie zrozumiesz
- To mi to wyjaśnij to wtedy zrozumiem- podeszłam do niego - mamy czas możesz mi wszystko powiedzieć a na pewno znajdziemy roz . . .nie dane mi było skończyć
- Nie mogę ci wyjaśnić .. nie zrozumiesz , nigdy być mnie nie zaakceptowała. .. ... echhh nie ważne - po tych słowach z furią ruszył w głąb lasu
- Akkarin- krzyknęłam
Bez zastanowienia ruszyłam za nim, lecz niestety był zbyt szybki.
"cholera" pomyślałam. Zgubiłam go , a nie byłam w stanie go wyczuć. Zrezygnowana pobiegłam w stronę mojej chatki. Pędziłam jak mogłam najszybciej . Myślałam , łudziłam sie że może pobiegł w tę stronę. PO dotarciu na miejsce weszłam prędko do środka. Otworzyłam prędko drzwi , lecz nikogo wewnątrz nie zastałam. Rozglądnęłam się badawczo po pomieszczeniu . Wszystko było na swoim miejscu ,nietknięte. Jeszcze ostatni raz obrzuciłam pomieszczenie spojrzeniem i pognałam w stronępałacu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz